PRL (1 янв 1945 г. – 1 янв 1989 г.)
Описание:
> Względny spokój (1945-1948): Znając potęgę Kościoła w Polsce komuniści nie odważyli się od razu na formalny atak, ale nie unikali akcji skrytych uderzeń. We wrześniu 1945 roku rząd wymówił konkordat ze Stolicą Apostolską. W marcu 1948 roku Papież Pius XII wystosował list do biskupów niemieckich, w którym poruszył sprawę uchodźców niemieckich ze Wschodu, donosząc o „wypędzeniu 12 mln ludzi z domu”. Propaganda w Polsce rozpętała kampanię przeciw Watykanowi oskarżając papieża o „sprzyjanie rewizjonistom niemieckim” i ich „imperialistycznym mocodawcom”.
- III 1949 – władze oskarżyły Kościół o
wzmocnienie działalności przeciw państwu domagając się uregulowania stanu prawnego administracji kościelnej na Ziemiach Odzyskanych.
- VII 1949 – papież Pius XII zagroził
ekskomuniką ludziom wierzącym wstępującym do partii komunistycznych.
> Porozumienie Kościoła z rządem (14 IV 1950)
- W zamian za prawo nauczania religii w szkołach, duszpasterstwa w wojsku,
szpitalach więzieniach, kontynuacją KUL, prawo do pracy dobroczynnej i katechetycznej, wydawania pism katolickich oraz nauki w seminarium i pracy domów zakonnych.
- Episkopat uznał potrzebę nauczania wiernych poszanowania prawa i władzy państwowej, zobowiązał się do poparcia odbudowy i podnoszenia dobrobytu kraju, stwierdził, iż prawa ekonomiczne, historyczne, religijne i sprawiedliwość dziejowa przemawiają za polskością Ziem Odzyskanych, zobowiązał się do zwrócenia się do papieża o utworzenie tam stałych ordynariatów biskupich, nieprzeciwstawiania się kolektywizacji wsi oraz potępienia „band podziemia” i nadużywania uczuć religijnych w celach antypaństwowych.
> Wobec stałego łamania przez komunistów porozumienia z 1950 roku 8 maja 1953
roku biskupi wystosowali do rządu PRL list nazwany „Non possumus”.
- 1950 - powołano do życia Urząd ds. Wyznań, którego celem była walka z Kościołem metodami administracyjnymi, przy ścisłej współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa, którego główną metodą działania był terror.
- PAX i księża patryjoci - byli to księża współpracujący z UB i mający benefity.
- Instrukcje operacyjne bezpieki: Kandydatami na TW byli kapłani, których można było: szantażować groźbami wobec rodziny, kupować
przywilejami, groźbą ujawnienia kochanki, zmanipulować podsycając konflikty w kościele.
Werbunek prowadzony był poza urzędem, w konspiracji. Wyjątkowo można było się zgodzić na nie podpisywanie przez duchowych zobowiązań do współpracy, duchowni wykazywali szczególne opory przed podpisywaniem cyrografów z bezpieką.
W latach późniejszych regułą było nawet to, że duchownym nie proponowano podpisywania
zobowiązań do współpracy.
Duchowny konfident bezpieki miał współpracować z bezpieką w konspiracji, chronić się przed dekonspiracją. Jego zadaniem było robienie wszystkiego tak by zyskać sympatie przełożonych i piąć się po szczeblach kariery w kościele. Zakazane funkcjonariuszom było proszenie duchownych o złamanie tajemnicy spowiedzi – wymaganie złamania tajemnicy spowiedzi prowadziło do rezygnacji z współpracy By związać konfidentów z służbą zalecano wynagradzanie konfidentów bezpośrednio lub w formie pomocy dla ich rodziny.
- W Polsce w latach 1945-1989 usunięto
9 biskupów z ich diecezji, niektórych
aresztowano, 37 księży diecezjalnych zostało
zabitych, 900 przebywało w więzieniach;
zabitych zostało ponadto 57 osób z duchowieństwa zakonnego, 170 uwięziono i 300 wygnano. W latach 1945-1953 zostało
aresztowanych i skazanych w PRL 293 księży.
- W latach 70-tych, dzięki nowej posoborowej atmosferze w Kościele, powstały liczne duszpasterstwa akademickie, inicjatywy religijne i kulturalne (Ruch Światło- Życie; Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej, Sacrosongi i msze beatowe; masowe pielgrzymki na Jasną Górę, z Warszawską Pieszą Pielgrzymką na czele itd.), wpływające na formację ówczesnej młodzieży –
pokolenia tworzącego z czasem NZS, samorząd
studencki, czy przede wszystkim NSZZ „Solidarność”.
Добавлено на ленту времени:
HK
Дата:
