Filip II (jan 1, 359 BC – jan 1, 336 BC)

Description:

Macedonia leżała na północy greckiego świata. Choć spokrewnieni z Grekami uważani byli przez nich za wpółbarbarzyńców - ich system polityczny był archaiczny (monarchia), a kultura choć i greckich korzeniach postrzegana za mniej wyrafinowaną. Politycznie Macedonia również była na uboczu nie angażując się zbytnio w sprawy greckie, sama przed wiele lat będąc perskim wasalem. Zmiany wprowadził dopiero Filip II (359 – 336 p.n.e.), który w 357 p.n.e. przejął ateńskie Amfipolis. Bezpośrednie zaangażowanie Filipa w świat grecki było dyplomatyczne podporządkowanie sobie Tesalii, a dalej tzw. III wojna święta, gdzie w sporze o wpływy w sanktuarium delfickim stanęły przeciw sobie Sparta z Atenami przeciwko Tebom i Tesalii, którą realnie władał Filip. Spór ten szedł na dalszy plan, gdy poajwiła się bezpośrednia rywalizacja między Macedonią, a Atenami, które widziały w Filipie zagrożenie dla całej Grecji. Związane z tym okresem są Filipiki Demostenesa, czyli referaty krytykujące Filipa, na których oparto stronnictwo antymacedońskie. Pomimo starań Demostenesa nie powstał panhelleński sojusz przeciw Macedonii, a po stronie Aten opowiedziały się tylko Teby (dawny wróg Ateńczyków). Do bitwy między stronami doszło w kwietniu 338 p.n.e. pod Cheroneją w Beocji. Ważnym elementem wojska macedońskiego była specyficzna forma falangi. Falanga macedońskie (której powstanie zawdzięcza się Filipowi) opiera się zastąpieniu greckie włócznie długimi 5 metrowymi sarisami. Zamieniało to falangę w jeża, co uniemożliwiało przeciwnikom się do niej zbliżyć, a napierając do przodu nadziewali się na wysunięte w przód sarisy. Falanga jako jednostka bardzo niemobilna wymagała zabezpieczenia flanek, do czego służyła jazda. Syn Filipa Aleksander, który zasłynie jako wybitny jeźdźca dowodził konnicą ojca pod Cheroneją. Filip rozwiązał Związek Beocki pod przewodnictwem Teb i zajął miasto, Ateny zostały natomiast potraktowane bardzo łagodnie - zwrócono in prochy poległych, jeńców, i zagwarantowano szeroką autonomię. W ramach wdzięczności nadano Filipowi i Aleksandrowi obywatelstwo. . Reprezentanci wszystkich greckich poleis (poza Spartą) zostali wezwali przez Filipa do Koryntu, gdzie zaproponował im wieczny pokój (koine eirene) - członkowie Związku Korynckiego zachowali wewnętrzną autonomię, lecz dostarczać wojsk w razie wezwania Macedonii. Organem rządzącym Związkiem była rada, w której wszyscy członkowie mieli swoje reprezentacje w zależności i swojej siły militarnej. Sojusz ten ograniczał jednak suwerenność poleis, które nie mogły samodzielnie toczyć wojen wewnątrz związku jaki na zewnątrz.
Pierwszą decyzją przedstawioną radzie przez Filipa było przygotowanie panhelleńskiej wyprawy zbrojnej przeciw Persji. W 336 p.n.e. ruszyła ekspedycja macedońska na drugi brzeg Hellespontu dowodzona przez Parmeniona, by założyć przyczółki do większej inwazji. W lipcu jednak Filip został zamordowany, a plany inwazji przerwano

Added to timeline:

Date: