Państwo nowobabilońskie (jan 1, 626 BC – jan 1, 539 BC)

Description:

Państwo babilońskie odrodziło się wraz z osłabieniem hegemona – Asyrii. Ówczesna Babilonia była regionem wielonarodowym z dużą rolą plemion aramejskich i chaldejskich. Asyryjski gubernator Dolnej Babilonii - Nabopolasar (626-605 p.n.e.) był z pochodzenia chaldejczykiem. Skonsolidował on swoją władzę w regionie i zrzucił zwierzchnią władzę Asyrii. Zawarł sojusz z potężnymi Medami, z któymi podbił całe imperium asyryjskie dzieląc się ich terytorium. Babilonia przejęła całą Mezopotamię na zachód od Tygrysu, a chcąc zdobyć Egipt, który również się uniezależnił przygotował wielką wyprawę, którą przeprowadził jego syn Nabuchodonozor II (605-562 p.n.e.). Rozgromił on Egipcjan i zajął całą Syrię, Fenicję i Palestynę. Przez następne 20 lat pograniczna Judea buntowała się przy wsparciu Egiptu. W 586 p.n.e. rozprawił się z niepokornymi Żydami niszcząc Jerozolimę (w tym Świątynię Salomona) a całą populację deportował do Mezopotamii (niewola babilońska). Ostatnim bastionem buntu był fenicki Tyr, który oblegał przez 13 lat. W dyplomacji Nabuchodonozor II silnie współpracował z Medami co było podstawą bezpieczeństwa jego państwa i robił wszystko by wrogi Egipt nie nawiązał relacji z Medią. Zabezpieczyło to szlaki handlowe z północy i wschodu i otworzyło możliwość ekspansji do Arabii wzdłuż zatoki perskiej, co rozwinęło handel z Indiami. Nabuchodonozor rozbudował i odnowił Babilon tworząc z niego największą metropolię Bliskiego Wschodu. Wzniósł on najsłynniejsze zabytki Babilonu - bramę Isztar, wiszące ogrody Semiramidy. Nabuchodonozor pozostawił po sobie stabilne i silne rządy. Pomimo pałacowych intryg i częstych zmianach władców państwo pozostało silne. Ostatnim władcą Babilonu był Nabinod (556-539 p.n.e.), który prawdopodobnie był zięciem Nabucco. Zignorował on politykę zagraniczną kraju skupiając sie na ujednoliceniu kulturowym państwa wywyższając kult boga księżyca Sina kosztem Marduka, którego miejscem kultu było miasto Babilon. Reforma przyniosła nienawiść ze strony ludu babilońskiego, który uznał króla za heretyka. Król musiał ewakuować się z Babilonu przenosząc dwór do arabskiej oazy Thema. Nabonid nie stawił się na pomoc sojuszniczej Lydii najechanej przez Persów, co pozwoliło Persom otoczyć państwo babilońskie, które najechali w 539 p.n.e. Babilon otworzył przez Persami bramy uznając ich za wyzwolicieli spod rządów heretyka. Upadek Babilonu zakończył okres niepodległych państw Bliskiego Wschodu, które przez następne stulecia władane będą przez obcych monarchów, a dalsze zmiany kulturowe zatarły stare narody, kultury i religie starożytnej

Added to timeline:

Date: