POWSTANIE SPARTAKUSA (1 gen 73 anni a. C. – 1 gen 71 anni a. C.)

Descrizione:

Najsłynniejsze i największe powstanie niewolnicze w Italii. Rozpoczęło się wśród gladiatorów w Kapui, którzy uciekli z elitarnej szkoły gladiatorów i schronili się na szczycie Wezuwiusza. Tam na królów wybrano Spartakusa Traka, Kriksosa i Ojnomaosa. Do obozu przyłączały się tysiące zbiegłych niewolników, ale i biedni chłopi, chcący wzbogacić się kosztem panów. Rzym wystawił przeciw nim armię, która otoczyła górę. Powstańcy zdołali jednak przedostać się szczelinami na tyły wroga i rozbić wojska konsularne. Kampania była splądrowana co drastycznie pogorszyło uposażenie możnych. Wśród powstańców doszło do podziału - Spartakus i jego oddziały niewolnicze oczekujące wolności chciały ruszyć na północ, przekroczyć Alpy i osiedlić się na wolnych ziemiach w Galii lub Germanii. Grupa skupiona wokół Krikosa złożona głównie z chłopów oczekiwała ruszenia na Rzym i redystrybucji ziemi nobilów. Wojska się podzieliły - Krikosa szybko pokonano, Spartakus dotarł na północ, lecz na widok ogromu Alp zawrócił na południe. Rzym drżał w posadach i przekazał dowództwo Krassusowi, który po zdziesiątkowani legionów dla podbudowania morale, ruszył na Spartakusa. Z pomocą przybył Pompejusz z Hiszpanii oraz namiestnik Macedonii. Potrójna armia uniemożliwiła Spartakusowi ucieczkę na Sycylię. Do ostatecznej bitwy doszło nieopodal Brindisium w Apulli. Ciała Spartakusa nigdy nie odnaleziono, według legendy wściekli legioniści poszatkowali go na drobne kawałki. W ramach zemsty i przestrogi wszystkich 6000 jeńców z armii Spartakusa ukrzyżowano wzdłuż Via Appia na całej drodze z Kapui do Rzymu. Horror powstania scalił nobili i ekwitów, co poskutkowało reformami w 70 roku podczas konsulatu Pompejusza i Krassusa - ważnym skutkiem powstania było widoczne polepszenie jakość życia niewolników.

Aggiunto al nastro di tempo:

Data: