Wojna peloponeska (1 gen 431 anni a. C. – 1 gen 404 anni a. C.)

Descrizione:

W latach 40tych V wieku istniały w Atenach dwie koncepcje relacji ze Spartą. Pokojowej koegzystencji propagowanej przez Tukidydesa (nie historyka) oraz droga wojenna forsowana przez Peryklesa. Wygnanie Tukidydesa w 443 p.n.e. pozwoliło stronnictwu Peryklesa szykować się do wojny. Uważał on Spartę za największe zagrożenie wobec dominacji handlowej Aten jak i zagrożenie dla demokratycznej formy rządów (co było prawdą). Wojna wybuchłą przez zerwanie pokoju trzydziestoletniego przez Spartę, lecz zdaniem Tukidydesa (historyka) to Ateny są odpowiedzialne za wojnę, ponieważ nie zaganiając dyplomatycznie w róg nie pozostawiły jej innej możliwości. Wojna wybuchłą z trzech głównych powodów:

• W 435 p.n.e. doszło do konfliktu między Koryntem (sojusznik Sparty), a jej kolonią Korkyrą, która zwróciła się do Aten o pomoc. Wojska Korkyry zaatakowały Korynt, a Sparta musiała zareagować. W 433 p.n.e. doszło do bitwy morskiej między Korkyrą a Koryntem. Samą bitwę Korkyra przegrała, ale Ateny wygrały pokój zjawiając się z opóźnieniem zmuszając osłabioną flotę koryncką na ustępstwa (zaplanowany manewr Peryklesa, który pokonał Korynt bez uszkodzenia jednego ateńskiego okrętu).

• Druga przyczyna to ustawa z 432 p.n.e. - zamknięcie portów pod kontrolą Aten dla Megery, sojuszniczego polis Koryntu – taka decyzja zbankrutowała Megerczyków.

• Za bezpośrednią przyczynę wojny uznaje się wydarzenia w Potidajach w 432 p.n.e. Potidaje były koryncką kolonią na półwyspie Chalkidiki( północna Grecji), które regularnie odwiedzali korynccy emisariusze. Ateny postawiły ultimatum wydania tych urzędników i zburzenie murów miejskich. Potidaje zwróciły się o pomoc do Sparty, która obiecała wsparcie i rozpoczęła przygotowania do wojny. Negocjacje i podróże posłów między trzema polis trwały ponad 9 miesięcy. Ostatnim krokiem ku wojnie był tzw. Incydent platejski, kiedy wojska Teb (sojusznik Sparty) wdarły się do kontrolowanych przez Ateny Platejów nawołując ich mieszkańców do zdrady Ateńczyków. Platejczycy odmówili i wymordowali 300 osobowy oddział tebański. Zarówno Sparta jak i Ateny potraktowały to jako wypowiedzenie wojny (marzec 431 p.n.e.).
Na powyższych wydarzeniach widać, jak Ateny dźgały Spartę kijem próbując wywołać z jej strony reakcję, by samej przedstawić się w postaci obrońcy. Wojna peloponeska różniła się od dotychczasowych wojen między Grekami, które trwały krótko - głównie w lecie i były to konflikty lokalne. Ta wojna trwała w sumie 27 lat i toczyła się we wszystkich zakątkach Grecji, gdzie większość poleis musiało wybrać jedną z stron. Naprzeciw siebie stanęły dwa wielkie sojusze: Sparta i jej symmachia (prawie cały Peloponez) - Korynt, Megera, Beocja (bez Platejów), Lokryda, Fokida, Leukas, Abrakia + wsparcie Macedonii. Z drugiej strony Ateny i jej symmachię - Cyklady (bez Melos), Zakynthos, Kefalonia, Korkyra, Plateje, Akarnania, Tracja i Tesalia. Głównym źródłem bardzo dokładnych informacji o wojnie jest dzieło Tukidydesa, który w sposób kronikarski i chronologiczny opisuje wszystkie wydarzenia wojny starając się zachować apolityczność.

Aggiunto al nastro di tempo:

Data: